Çoğunlukla yazlık bir saray ve bir devlet konuk evi olarak kullanılan Beylerbeyi Sarayı, 1863 - 1865 yılları arasında inşa edilmiştir.
Aslında Beylerbeyi Sarayı ve çevresi Bizans Dönemi’nden itibaren bilinen ve büyük bir korunun bulunduğu bir bölgedir. 19. yüzyıl başlarına kadar “İstavroz Bahçesi” olarak anılan bölgeye ilk defa 2. Mahmud tarafından bir saray binası inşa ettirilmiştir. 1851 yılında sarayda Sultan Abdülaziz’in de olduğu bir anda yangın çıkmıştır. Bu nedene uğursuz olduğu düşünülerek saray uzun bir süre kaderine terk edilmiştir.
Daha sonra Sultan Abdülaziz sarayın kalıntılarını yıktırmış, İstanbul’un ünlü mimar ailesi Balyanlardan Sarkis Balyan’a yeniden inşa ettirmiştir.
Ek binalarıyla beraber 3000 metrekarelik bir alanı kaplayan saray, Boğaz’ın müthiş manzarası, içindeki set bahçeleri, havuzları ve köşkleriyle göz alıcıdır.
Bir 19. yüzyıl eseri olarak günümüze orijinal haliyle ulaşan sarayın 3 girişi, 6 büyük salonu, 24 odası bir hamam ve 1 banyosu vardır. Sultan Abdülaziz’in denize olan sevgisi yüzünden sarayın tavanlarındaki birçok çerçeveye deniz ve gemi temaları işlenmiştir.
Saray, dış cepheden batılı, içeriden ise klasik Osmanlı mimari yapı tarzıyla ziyaretçilerini her zaman şaşırtmayı başarmıştır.
Sarayın bahçesi tümü Paris’te yaptırılmış olan tunçtan hayvan heykelleri ile süslüdür. Ayrıca Saray bahçesinde sandalla gezilebilecek boyutta, 80x30 metrelik dev bir havuz bulunmaktadır.
Beylerbeyi Sarayı, bir sayfiye sarayı olmakla birlikte tarihî karakterlerin konuk olduğu eşsiz bir mekândır.
2. Abdülhamit hayatının son günlerini bu sarayda geçirmiş, 1936 yılında da Mustafa Kemal Atatürk bu sarayda bir gece konaklamıştır.
Fransız İmparatoru III. Napolyon’un eşi İmparatoriçe Eugénie, Alman İmparatoru II. Wilhelm, Karadağ Kralı Nikola, İran Şahı Nasrüddin, Gran Dük Nikola ve Avusturya-Macaristan İmparatoru Franz Joseph de sarayın misafirleri arasındadır.